46-moda niedzielna.

czy u Was też tak jest, że jeden dzień w tygodniu szare i monotonne ulice Waszego miasta nagle, jak za sprawą magicznej różdżki, zamieniają się w jeden, wielki wybieg z pokazu mody? oczywiście mam na myśli tłumy podążające do kościoła lub z niego wracające. no bo gdzie lepiej zaprezentować nowy ciuch jak nie w kościele? tam przecież każdy zobaczy i będzie mógł przez całą godzinę zazdrościć nam naszego najnowszego łupu..a kiedy ten magiczny dzień się skończy przed nami stanie kolejnych 6 dni przepełnionych rozmyśleniami: co założyć za tydzień?!?
kierując się tą jakże wspaniałą zasadą ;P założyłam dziś nową tunikę z zary. z przeceny oczywiście ;) a co! niech ludzie widzą! :P:P







tunika: zara %
spodnie:zara (mamy)
buty: quazi
kopertówka: vintage

foty: tata

PS i żeby nie było, że moje psy dały mi spokój..;)

45-z otchłani..

..piszę do Was. bo jak inaczej nazwać miejsce, w którym od prawie dwóch tygodni nie ma internetu?? to naprawdę cud, że jeszcze nie mam depresji ;) na szczęście mój chłopak jest skłonny raz na jakiś czas użyczyć mi dostępu do neta. korzystając, że mamy właśnie taki dzień dobroci z jego strony szybko zgrałam jakieś foty, wskoczyłam na rowerek i popędziłam na drugi koniec miasta (całe dwie ulice dalej!) żeby tylko dodać nową notkę! foty całkiem, całkiem nowe bo ze środy. była to jedna z nielicznych okazji w ciągu ostatniego tygodnia kiedy mogłam włożyć na siebie coś innego niż dres. razem ze znajomymi poszliśmy na ogródki, a ja wyglądałam tak:



czyli tak jakbym nie spała przez tydzień :) wybaczcie te nieco przymulone miny, ale oczywiście o zdjęciach przypomniało mi się w nocy, kiedy już wracałam do domu..
co do ciuchów, da się zauważyć, że top, który mam na sobie jest łudząco podobny do topu prezentowanego kilka postów wcześniej. bo to ten sam ciuch tylko w innym kolorze ;) ale naprawdę nie mogłam mu się oprzeć, byłam wniebowzięta kiedy znalazłam ten poprzedni, czarny (żadna inna bluzka tak dobrze nie maskuje szerokich ramion!) i nie potrafiłam odmówić sobie kupienia jego szarego bliźniaka. kosztował tylko 20zł, ale myślę, że kupiłabym nawet gdyby był trochę droższy (powiedzmy 25zł :P). spódniczka to ostatni zakup. przeważnie trzymam się zasady, że w h&m nie kupuję nic co kosztuje więcej niż 20zł, ale tym razem zrobiłam wyjątek. wydałam 30zł ;)
czarna bluza, która nieśmiały wygląda spod marynarki to szmateksowy prezent od babci, na tyle fajny, że przygotuje dla niej osobny post. i to chyba tyle jeśli chodzi o ubrania. z innych ważnych spraw: w tym tygodniu odebrałam klucze do mojego wrocławskiego mieszkanka, a w przyszłym zaczynam się wprowadzać :D nie mogę się już doczekać, szczególnie upiększania tego smutnego miejsca razem z łucją , to mieszkanie jeszcze będzie piękne! ;) poza tym dzisiaj dowiedziałam się, że najbliższy zlot szafiarski odbędzie się właśnie we wrocławiu. czas zacząć wybierać ciuchy! ;)
miłego weekendu!

top: h&m
spódniczka: h&m
buty: zara
marynarka: zara
torebka: vintage
bluza: vintage
kot błąkający się za moimi nogami: okoliczny

foty: filipek

44-pajac.

bo chyba trochę jak pajac wyglądam ;) nie zmienia to faktu, że spokojnie wyszłabym w tym stroju z domu. tylko raczej bez makijażu…;)

a tak na poważnie to ciągle czekam aż nadarzy się okazja do założenia tej kiecki. kupiłam ją już jakiś czas temu i póki co jej dzień jeszcze nie nadszedł. dlatego póki co prezentuję ją w tym nieco żartobliwym wydaniu. chociaż…

;)

sukienka: h&m

buty: graceland

foty: kot

PS a propos pajaca! klikajcie codziennie! www.pajacyk.pl

43-do sklepu, po bułki.

na początku dzisiejszy strój. szykowałam się na wielkie wyjście (na zakupy;) dlatego postanowiłam wygrzebać z szafy coś, czego jeszcze nie nosiłam. padło na tą czarną spódnicę, którą całkiem niedawno znalazłam na naszym starym mieszkaniu. sama w sobie jest dość elegancka dlatego dorzuciłam do niej starą koszulkę mojego taty (sic!) i wtedy mnie olśniło. ostatnio miałam duży problem. co ubrać żeby ta cholerna, złota marynarka jakoś się prezentowała. szukałam zestawów w internecie, ale jedyne co znalazłam to ta marynarka plus czarne leginsy. doprawdy, odkrywcze. w każdym razie kiedy tak stanęłam przed lustrem i spojrzałam co mam na sobie stwierdziłam, że marynarka mogłaby z tym wyglądać całkiem, całkiem..ja z efektu jestem zadowolona, ale oceńcie sami, drodzy Czytelnicy :)
druga ważna sprawa dotyczy ostatniego postu. w życiu bym się nie spodziewała tak ogromnego odzewu w sprawie mojej fryzury. jedyne co mogę zrobić to podziękować. po pierwsze za to, że w ogóle zechcieliście zabrać głos w tej sprawie ;) a po drugie za to, że był to głos rozsądku! prawie wszyscy napisali, że powinnam się obciąć co mi, osobiście, bardzo odpowiada. od dłuższego czasu próbowałam namówić swojego chłopaka żeby pozwolił mi się obciąć (tzn. nie żeby mi zabronił, ale wolałam uzyskać jego 'akceptację' w tej sprawie, w końcu patrzy na mnie przez większość dnia), a on nie i nie. nie pomagały argumenty rodziców. nie pomagały też te znajomych, ale od wczoraj znalazł się w tak ogromnej mniejszości, że chyba mięknie..;) jeszcze raz dzięki! aha! nie miałam zamiaru się zafarbować, pomimo że lubiłam tą czerwoną fryzurę to chyba już bym do niej nie wróciła. moje włosy i bez tego są w opłakanym stanie..
na koniec muszę jeszcze dodać, że od 4 dni nie mam internetu i póki co nie zapowiada się żeby sytuacja miała się zmienić.. posty postaram się dodawać z komputera mojego filipka, ale w związku z tym mogą pojawiać trochę rzadziej. zresztą zobaczymy, mi chodzi głównie o to żeby choć po części usprawiedliwić się z mojej nieobecności na Waszych stronach. naprawdę chciałabym posiedzieć nad Waszymi postami i napisać coś konkretnego, ale nie mam jak :( oby internet szybko wrócił!
tymczasem pozdrawiam wszystkich, miłego weekendu! ;*

marynarka: monnari
koszulka: vintage, po tatusiu
spódnica: vintage, po mamusi
buty: quazi
pasek: ??? na pewno z krakowa
złoty naszyjnik: reserved
biały naszyjnik: ?

foty: filip

PS ach, no i ponownie przepraszam Was za znikające zdjęcia! po prostu zrobiło się tu Was tak dużo, że serwer na którym je hostuję zablokował je na kilka dni ;) powinny wrócić niebawem!

42-debata.

co robić? jak lepiej?

krótkie:

średnie:

dłuższe niż krótsze:

czy całkiem długie:

POMOCY!

PS a może zafarbować..? ;)

41-party time.

bluzka h&m
spodnie new yorker
naszyjnik new yorker
buty quazi

foty z vipowskiej imprezy, która odbyła się w maciusiowym pokoju w czeladzi.

PS nareszcie w domu! i to na dłużej niż 2-3 dni!

40-spacerkiem.

dopiero co wróciłam, a już muszę się z Wami żegnać. jutro, razem z rodzinką, wyjeżdżam do wiednia, do mojej cioci. w sumie cieszę się, że jedziemy, naprawdę rzadko się z nią widujemy, a uwierzcie, moja ciocia jest najlepszą ciocią na świecie ;) mam jeszcze trochę rzeczy do spakowania dlatego wrzucam zdjęcia dzisiejszego, dość zwyczajnego, outfitu.
miłego weekendu!

PS wyjazd do czeladzi był bardzo udany! postaram się wrzucić z niego jakieś zdjęcia po powrocie.
PS 2 przepraszam, że zaniedbałam Wasze blogi, ale naprawdę nie mam kiedy spokojnie usiąść przed komputerem i napisać coś mądrego -.- na szczęście ten wyjazd jest już chyba ostatnim więc gdy tylko wrócę..;)

bluzka: h&m
marynarka: zara
spodnie: sicko 19
buty: ccc
kopertówka: sh

foty: kot

39-wakacje.

nareszcie mamy z kotem prawdziwe wakacje. bo albo pływamy w jeziorze (pogoria)..

..albo chillout'ujemy się na basenie w ogródku filipowych dziadków (tak! mają basen..)..

..albo.. ratujemy umierające zwierzątka..! taka przygoda przydarzyła nam się pierwszego dnia. zaraz po przyjeździe do czeladzi postanowiliśmy wybrać się na dorotkę (górka z przyjemnymi widoczkami). niestety nie dane nam było na nią dotrzeć. w połowie drogi zauważyłam, że na drodze coś leży. a w dodatku, że to coś się rusza! filipek wcisnął hamulec i już po chwili biegliśmy w kierunku stukniętego stworzonka. na miejscu okazało się, że tym nieszczęśliwcem był kotek. śliczny, biedny kotek :( wyglądał naprawdę okropnie (osoby wrażliwe może raczej niech tego nie czytają i przejdą od razu do zakończenia historii), widać było, że oberwał w pyszczek, stracił sporo krwi i ledwo oddychał. taka sytuacja zdarzyła nam się po raz pierwszy więc na początku nie bardzo wiedzieliśmy co robić. przenieśliśmy kotka na pobocze i staliśmy jak wryci. na szczęście w naszym kierunku zaczęli iść jacyś ludzie, których zapytaliśmy o adres najbliższego weterynarza. po 5 minutach byliśmy na miejscu. muszę przyznać, że lekarz zachował się fachowo. kiedy tylko zobaczył krwawiącego kotka na rękach filipa przeprosił panią, która już była w jego gabinecie, dosłownie porwał od nas kicię i zaczął ją (a raczej, jak się później okazało, jego) badać. nie mogłam patrzeć na cierpienia zwierzątka dlatego usiadłam przed gabinetem. kiedy zza ściany usłyszałam słowa 'stan agonalny' wybiegłam z płaczem na zewnątrz..niby to nie było moje zwierzę, ale to jednak stworzenie, które czuje i cierpi :( okropne uczucie. lekarz, który zajął się kotem musiał być chyba cudotwórcą bo kiedy po 20 minutach zdezorientowana wróciłam do środka zobaczyłam naszą kicię podłączoną do kroplówki i utrzymującą w miarę poprawną pozycję siedzącą. ulga była ogromna. i już po kilku antybiotykach, witaminach, glukozie, środku przeciwwstrząsowym i przeciwbólowym kotek był w całkiem, całkiem niezłym stanie :)) nie jestem w stanie opowiedzieć o wszystkim, bo działo się dużo, powiem tylko, że nie mogliśmy uwierzyć, że ten kot, który ucieka przed nami po całym ogrodzie z drugą prędkością kosmiczną to ten sam, który dziś po południu dogorywał na drodze..:) dodam, że potrzeba było czwórki dorosłych, poważnych (taa..) ludzi żeby kociaka złapać. w sumie zostawilibyśmy go już w spokoju gdyby nie wenflon, który miał w łapce. z tego powodu następnego dnia znowu stawiliśmy się u weterynarza. wtedy okazało się, że nie jest tak wesoło. pozostawienie kota na dworze w stanie obecnym równałoby się jego śmierci..nadal nie był w stanie jeść normalnego pokarmu. tylko że my nie mieliśmy co z nim zrobić! nikt z osób, które tam znaliśmy nie mógł go przygarnąć. ostatecznie zawieźliśmy go do schroniska w katowicach i tam zostawiliśmy. przysięgam, że łezka w oku mi się zakręciła kiedy wychodziliśmy z tego smutnego, szarego budynku. myśleliśmy, że nasza przygoda zkotem na tym się skończy, ale nie. po godzinie zadzwonił do nas wujek filipka-szymon z cudowną wiadomością. jego dziewczyna przygarnie kotka! tak pozytywnego zakończenia tej historii nikt z nas się nie spodziewał. kotek, który mógł od 3 dni być martwy otrzymał drugą szansę i znalazł nowy, a raczej pierwszy dom :) przyznajcie, zasłużył na to..



uff..ale się rozpisałam :) ale musiałam Wam o tym opowiedzieć. zresztą, teraz pewnie wiecie skąd nick kotowa, jestem taką trochę kocią mamą ;)
no i żeby nie było, że odbiegam od tematyki bloga to jeszcze jeden z moich tutejszych outfit'ów:




koszulka: new yorker
spodnie: fishbone (przecena ze 190 na 20 zł!)
buty: z małego sklepu obuwniczego w moim mieście
łancuszek: moja alternatywa dla h&mowego łańcuszka ;) new yorker

foty: filipek i ja

do napisania! :*

38-pozłacana.

wiem, że częstotliwość z jaką dodaję nowe posty jest co najmniej mało imponująca, ale ostatnio tyle się dzieje, że naprawdę nie mam głowy do robienia sobie zdjęć.
po pierwsze: w ten weekend, na kociej działeczce, odbyła szalona impreza taneczna. w doborowym towarzystwie podrygiwaliśmy od 18 do 4 rano aby na 3 godziny polegnąć w namiotach, a następnie udać się na cały dzień na basen (uwierzcie, że po przeskakanej nocy w miejscu, w które nie wie co to przyzwoite warunki sanitarne, dzień w wodzie jest tym o czym marzyliście przez cały czas, leżąc w małym i dusznym namiocie). kiedy już wróciliśmy jedyną rzeczą, którą byłam w stanie zrobić było padnięcie na łóżko ;)
po drugie: wczoraj oglądałam drugie mieszkanie i chyba się na nie z dziewczynami zdecydujemy. nie jest to pałac, ale ma 50m kw, świetną lokalizację i kosztuje tylko 1400 zł ! (plus opłaty oczywiście). a ja już mam w głowie szczegółowy plan jak je upiększyć ;)
po trzecie: szykuję się do kolejnego wyjazdu. jutro, razem z moim kotem, wyprawiamy się na śląsk i okolice(konkretnie katowice, czeladź, sosnowiec) do kociej rodzinki. zabawimy tam około tygodnia, ale myślę, że w międzyczasie uda mi się wstawić jakiś nowy post. jeśli maciuś użyczy mi internetu, oczywiście :)
jeśli chodzi o wymówki to to by było na tyle. teraz, korzystając z tego, że już siedzę przed tym komputerem i piszę tą notkę odpowiem na parę pytań, które pojawiły się w komentarzach:

1) taaak, kot i filip to jedna i ta sama osoba ;) w sumie jak tak patrzę na moje chaotyczne wypowiedzi to się wcale nie dziwię, że niektórzy się pogubili. i żeby wyjaśnić tą sprawę do końca: kot jest nie tylko filipem, a filip nie tylko kotem. obydwaj są moim ukochanym wybrankiem ;)
2) blizna, którą często możecie podziwiać na zbliżeniach to pamiątka po drzwiach od łazienki. to było daaawno temu. z całego wieczoru, w który to się stało pamiętam tylko jedną rzecz. jak wpadłam w histerię, gdy dowiedziałam się, że w szpitalu będą mi robić jakieś zdjęcia. 'zdjęcia!?! w PIŻAMIE!?' ;P no ale miałam wtedy może 4 latka i nie znałam pojęcia rentgen.
3)nieee..nie mam wschodnich korzeni ;) jestem polką z dziada pradziada, a mój typ urody jakoś nigdy nie wydawał mi sie specjalnie egzotyczny. ale skoro tak się prezentuję to nic tylko się cieszyć!
4)znów pojawiły się pytania dotyczące moich studiów, więc napiszę jeszcze raz. uniwerek wrocławski, kierunek biologia z chemią.
5)na koniec odpowiedź dotycząca wzrostu. sporo osób o to pytało dlatego zdradzę-171 cm.
tyle!
tymczasem pozdrawiam i zostawiam Was ze zdjęciem z niedzieli. do napisania!

marynarka z cekinów: monnari
czarna bluzka: chyba orsay
kolczyki: orsay

fota: kot